Daafs Selectie 2019 - Deel 2

Het laatste jaar van de jaren '10 had muzikaal heel wat te bieden. Ik geef u graag de 20 albums mee die me het meest zijn bijgebleven. Doe er uw voordeel mee. Supertips zijn gemarkeerd met een asterisk *. Dit is het tweede tiental uit een selectie van twintig. De eerste tien vind je hier.

*Bon Iver - i,i (Release date 9/8/2019)

Tweemaal zag ik Bon Iver live: in oktober 2018 in Vorst Nationaal, en in het late voorjaar op Best Kept Secret. Het mag duidelijk heten dat Justin Vernons muziek beter tot zijn recht kwam aan het meer van de Beekse Bergen dan in de betonnen bunker van Vorst. Niets deed echter vermoeden dat er een nieuw album zat aan te komen die laatste avond van mei: er sloop geen enkel nieuw nummer in de setlist. i,i is het laatste deel van een vierluik geïnspireerd op de vier seizoenen. Het is geen stormachtige en uitgeregende herfst geworden, maar een heldere voortzetting van de zomer, zij het zonder de broeierigheid van voorganger '22, a million'. 

Lana Del Rey - Norman Fucking Rockwell! (Release date 30/8/2019)

Eerlijk? Ik was tot voor kort niet overtuigd van Lana Del Rey: te veel poseur, te weinig authentiek. Na de release van het vlekkeloze 'Norman Fucking Rockwell!' moet ik dat oordeel bijstellen. Ze is nu helemaal wie ze daarvoor al wilde zijn: de verpersoonlijking van de Amerikaanse popcultuur en chroniqueur van de mythe van de American Dream.

*(Sandy) Alex G - House of Sugar (Release date 13/9/2019)

De releases van Alexander Giannascoli zorgen niet voor instant bevrediging, maar eens je door het pantser van de occasionele dissonantie geraakt, liggen de parels voor het rapen. Ik zit nu al twintig luisterbeurten ver en ik zit nog op een stijgende marginale nutscurve. Wat op het eerste gehoor een potpourri lijkt, wordt na een poosje een opvallend coherent geheel.

John Ghost - Airships Are Organisms (Release date 27/9/19)

Voor frontman-gitarist Jo De Geest en de zijnen is de tweede langspeler 'Airships Are Organisms' de plaat van de grote doorbraak. Nochtans was hun filmische blend van jazz, progrock en minimalisme ook al op debuutplaat 'For a Year They Slept (2016) te horen. Het belangrijkste verschil is de meer uitgekiende productie, de hand van Noorse producer Jørgen Træen. Met puike recensies in onder andere The Guardian en The Financial Times reikt het succes van dit sextet tot ver voorbij de Gentse stadsring. 

DIIV - Deceiver (Release date 4/10/19)

Het is een hele geruststelling dat er ook in 2019 nog uitstekende gitaarrock werd uitgebracht. Het derde album van de Amerikaanse indierockers van DIIV lijkt wel duidelijk geïnspireerd op het beste van het jaar 1991, met name 'Nevermind' van Nirvana en 'Loveless' van My Bloody Valentine. Mij hoor je daarover niet klagen.

Angel Olsen - All Mirrors (Release date 4/10/19)

Dat Angel Olsen een ongelooflijk straffe zangeres en songschrijver is, bleek al uit eerdere releases, maar op een bedje van strijkers (de bijdrage van componist Ben Babbitt) bekoort haar stem nog meer.

*Big Thief - Two Hands (Release date 11/10/2019)

Met een plaat van Big Thief in Daafs Selectie 2017 en een soloalbum in Daafs Selectie 2018 lijkt Adrianne Lenker geabonneerd op deze lijst. Big Thief prijkt nu zelfs tweemaal in dit eindejaarslijstje. Welke hedendaagse bands brengen - met een tijdspanne van 5 maanden ertussen - twee uitstekende platen uit? Ik moet spontaan aan The Beatles denken (Help! en Rubber Soul, beiden 1965). Tussen 'Two Hands' en 'U.F.O.F.' is het onmogelijk kiezen - een van de redenen waarom deze lijst niet als ranking aan u wordt gepresenteerd.

Corridor - Junior (Release date 18/10/2019)

Met acts als Arcade Fire, Goodspeed You! Black Emperor en Grimes is Montréal eerder al vruchtbare indiegrond gebleken. Corridor is een aardige aanvulling van dat lijstje. Het viertal tekende voor hun derde album bij Sub Pop, als eerst Franstalige act bij dat label. 'Junior' bulkt van de jeugdige spontaniteit en doet vaagweg aan het debuut van Vampire Weekend denken.

*Michael Kiwanuka - KIWANUKA (Release date 1/11/2019)

De Engelsman Michael Kiwanuka werd aan het begin van zijn carrière door BBC uitgeroepen tot 'Sound of 2012'. Drie albums ver kunnen we de dames en heren van de Britse omroep enkel maar prijzen voor hun rake intuïtie. Met zijn familienaam in hoofdletters als albumtitel en een portret in koninklijke plunje op de albumhoes is de ambitie al duidelijk nog voor de naald de plaat roert. Deze warmbloedige en rijkgeorkestreerde suite lost moeiteloos te verwachtingen in.

*FKA twigs - MAGDALENE (Release date 8/11/2019)

Op haar debuut 'LP1' (2014) presenteerde Tahliah Debrett Barnett zich als een zelfverzekerde en dartele Afrodite. In de vijf lange jaren tot de release van 'MAGDALENE' werd er in haar ziel en lijf gesneden, pijn die ze verwerkte in een verzameling introspectieve en adembenemende songs.

Daafs Selectie 2019 - Deel 1

Het laatste jaar van de jaren '10 had muzikaal heel wat te bieden. Ik geef u graag de 20 albums mee die me het meest zijn bijgebleven. Doe er uw voordeel mee. Supertips zijn gemarkeerd met een asterisk *. Dit is het eerste tiental uit een selectie van twintig. De tweede tien vind je hier.

Westkust - Westkust (Release date 3/1/2019)

De Zweedse band Westkust mag dan wel - inderdaad - van de Zweedse westkust afkomstig zijn (Gothenburg meer bepaald), toch is het Zweedse woord voor 'westkust' niet 'westkust', maar 'västkusten'. Kennis die niet noodzakelijk is om van deze rechttoe-rechtaan shoegaze te genieten, maar ik dacht: ik geef het maar mee.

Sharon Van Etten - Remind Me Tomorrow (Release date 18/1/2019)

Vijf jaar na de vorige release (Van Etten werd in tussentijd moeder) is 'Remind Me Tomorrow' tegelijkertijd een 'retour en pleine forme' als een stijlbreuk, met synths die het van de gitaar hebben overgenomen. De tweede single, het elegische 'Seventeen', springt eruit, met naar het einde toe een hartsschreeuw die door merg en been gaat.

Julia Jacklin - Crushing (Release date 22/2/2019)

De single 'Head Alone' mag dan vrolijk binnenkomen in de oren, de tekst en videoclip liegen er niet om: als aanrakingen veeleer tot irritatie leiden dan tot de vrijstelling van oxytocine, dan is het begin van het einde ingezet. 'Don't Know How To Keep Loving You', klinkt het wat verder in de tracklist veelbetekenend.

The Gloaming - The Gloaming 3 (Release date 22/2/2019)

Twee van Ierlands beste fiddlers (Martin Hayes en Caoimhín Ó Raghallaigh), de Amerikaanse producer Thomas Barttlet (die zijn sporen verdiende bij onder andere Sufjan Stevens, St. Vincent, Rhye en Norah Jones), aangevuld met de Amerikaans-Ierse gitarist Dennis Cahill en de traditionele Ierse zanger Iarla Ó Lionáird: ziedaar het recept voor supergroep The Gloaming. Op het raakvlak van Ierse folk en minimalisme ontstaat magie waarvan ik hoop dat ze ooit eens in onze contreien live te bekijken en beluisteren zal zijn. 

*The Japanese House - Good at Falling (Release date 1/3/2019)

Haar korrelige stem, hoe ze haar rechtshandige gitaar omgekeerd vasthoudt, maar natuurlijk ook de kwaliteit van haar songs: ik ben ontroerd door deze 'The Japanese House' (nom de plume van de Engelse Amber Bain). In haar uitstekende full-length debuut verwerkt ze de relatiebreuk met collega-chanteuse Marika Hackman en het verlies van een dierbare. De plaat is geen toevalstreffer: de vier voorafgaande EPs zijn evenzeer van uitstekende kwaliteit.

*Aldous Harding - Designer (Release date 26/4/2019)

Dat er in Nieuw-Zeeland rare vogels rondlopen, was al langer geweten, maar qua excentriciteit overtreft Aldous Harding de gemiddelde kiwi toch ruimschoots. Ik zag haar live aan het werk op Best Kept Secret, met twee belangrijke vaststellingen: (1) haar vocale acrobatie is op het podium even indrukwekkend als op plaat, en (2) alleen al in haar ogen kijken is al voldoende om stoned te worden.

*Big Thief - U.F.O.F (Release date 3/5/2019)

Nu Big Thief in 2019 helemaal is doorgebroken, wil ik toch even dit kwijt: ze stonden met hun tweede langspeler Capacity al op één in mijn Daafs Selectie 2017. Muzieksnobs als ik pakken er graag mee uit dat ze bands al voor hun doorbraak ontdekten, vandaar. U.F.O.F. werd opgenomen in de landelijk gelegen Bear Creek Studio in Washington State, wat het pastorale karakter van de plaat goeddeels verklaart.

*Bill Callahan - Shepherd in a Sheepskin Vest (Release date 14/6/2019)

Bill Callahan herdefinieert het begrip midlifecrisis, door rond de leeftijd van 50 te huwen en vader te worden. Op zijn nieuwste langspeler maakt hij ons deelgenoot van dat huiselijk geluk, waarmee hij aantoont dat niet enkel hartzeer prachtplaten oplevert. Als vanouds klinkt zijn bariton berustend en zijn de lyrics van literair niveau, maar deze 'Shepherd in a Sheepskin Vest' is misschien wel zijn beste tot nog toe.

Hatchie - Keepsake (Release date 21/6/2019)

De Australische Harriette Pilbeam kwam vorig jaar op de radar met de EP 'Sugar & Spice', en bevestigde in 2019 met LP 'Keepsake'. De plaat is meer Sugar dan Spice: suikerrock voor zoetebekken, maar desserts nuttigt men best met mate. Er mag volgende keer wat meer peper in.

*Purple Mountains - Purple Mountains (Release date 12/7/2019)

Een laatste toegift aan de wereld voor David Berman ons ontviel, zo moeten we 'Purple Mountains' helaas opvatten. Minder dan een maand na de release stapte hij uit het leven, hoewel er een tour gepland stond. 'Purple Mountains' blijft moeiteloos overeind naast het beste werk van Silver Jews. Humor en verdriet schurken tegen elkaar aan op dit muzikale testament. 'If no one's fond of fucking me/Maybe no one's fucking fond of me'. Dat laatste is met zekerheid niet waar.