In het begin van het jaar waagde ik mij aan een experiment. Ik sprak af met
een vriend aan de toen nog eenzame boom op de Korenmarkt. Ik was benieuwd of hij
de pas aangeplante zilverlinde zou vinden. Ik stalde mijn fiets onder de brug
en wandelde naar de hoek van het oude postgebouw en de Pakhuisstraat. Mijn maat
stond op de afgesproken plaats, maar vroeg me waar die boom dan wel mocht wezen.
Hij had vanop dat punt de hele Korenmarkt overschouwd, maar had daarbij de kale
kruin boven hem over het hoofd gezien. Als ik vroeger met kameraden aan de
Korenmarkt afsprak was het de gewoonte te verzamelen aan de McDonald’s op de
hoek van de Veldstraat. Aangezien dat fastfoodrestaurant weerzin bij me opwekte,
probeerde ik alternatieven aan te voeren, zoals de ingang van de Sint-Niklaaskerk.
Blijkbaar is het moeilijk om de stijlzuivere Scheldegotiek van de
Sint-Niklaaskerk te onderscheiden van pakweg de laatgotische Sint-Michielskerk,
waardoor terug naar de ‘makkelijkere’ hamburgertent werd uitgeweken. Sinds kort
dienen zich nieuwe afspreekmogelijkheden aan op de Korenmarkt. Na lang politiek
gekrakeel zijn er namelijk bomen aangeplant in het versteende hart van Gent.
De heraanleg van de Korenmarkt in 2010 slaagde in het opzet om de veredelde
tramstraat terug in een plein om te toveren. Het werd echter een plein met het
voorkomen van een stenen vlakte zonder groene accenten, waarop de opstandige
Gentenaars ‘Buume op de Kuuremarte’ eisten. Het stadsbestuur legde de klachten
aanvankelijk naast zich neer en concentreerde zich op de installatie van twee
kunstwerken, waarvoor twee reusachtige betonnen sokkels werden aangelegd. Die
sokkels werden al gauw als zitbank gebruikt door mensen die er van hun
take-away koffie kwamen genieten of er hun ijsje oplikten. De twee zuilen zullen uiteindelijk niet op een sokkel staan,
maar vanop straatniveau naar de hemel reiken. Het stadsbestuur koos voor twee
fallische structuren van zo’n twintig meter hoog. Het exemplaar aan de hoek van
de Donkersteeg krijgt een hoog bling bling gehalte, opgetooid met een
goudkleurige ketting. De andere zuil komt ter hoogte van Klein Turkije en zal
uit spiegelend staal bestaan. Kwatongen beweren dat bepaalde lieden uit het
Schepencollege er graag hun ego in gereflecteerd zien. Dat de lichtreflectie en
de schaduw van de paal op precies 1 mei in elkaars verlengde liggen is ook geen
toeval.
Ruim vijf jaar na de wedergeboorte van de Korenmarkt zijn er eindelijk
bomen aangeplant, nog voor de kunstwerken. Naast de zilverlinde zijn er vier
valse christusdoornen op een rijtje gezet aan de terrasjes, terwijl voor de
Sint-Niklaaskerk een plataan werd neergepoot die de ruimte krijgt om uit te
groeien tot een exemplaar van monumentale omvang. Hopelijk komen de zilverlinde en de plataan
in hun expansiedrang niet in conflict met de bovenleiding van de tram. Goed dat
ze er zijn gekomen, die bomen. We moeten onze groene vrienden koesteren. Ze
geven ons zuurstof en brengen verkoeling en beschutting op hete dagen. Ze
vertellen ons welk seizoen het is, ook als we het ‘druk druk druk’ hebben of in
beide handen twee shoppingtassen dragen vol spullen die we eigenlijk niet nodig
hebben. Ze doen dienst als afspreek- en ontmoetingsplek. Tegen zoveel waardevolle
diensten kan geen praalpaal tegenop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten