Daafs blog schenkt u in zes afleveringen een volstrekt
subjectief en onvolledig overzicht van het uitstekende muziekjaar 2013. Omdat
het vet wat van de soep leek in november en december, tenminste wat betreft
muzikale releases, worden in deze laatste aflevering een aantal platen
geserveerd die in de voorbije episodes onterecht over het hoofd werden gezien.
Deafheaven - Dream House
uit het album 'Sunbather'
George Clarke en Karry McCoy, de voormannen van Deafheaven,
tekenden met Sunbather voor het metalalbum van het jaar, althans volgens het
gerenommeerde muziekblad Rolling Stone. De vraag is of het überhaupt wel een
metalalbum betreft. De zalmroze cover doet alvast anders vermoeden. De drums die roffelen als salvo’s van volautomatische
geweren en het oergeschreeuw van ‘zanger’ Clarke dragen duidelijk een
metalstempel en zijn voor een niet-ingewijde als ik even wennen. Voor de rest doen
de momenten van contemplatieve kalmte en het grote dynamische bereik aan
post-rock denken, terwijl de grootse melodieën in een zee van gitaren naar
shoegaze neigen. Deze muziek beroert het hart evenzeer als de trommelvliezen.
Haim - Don't Save Me
uit het album 'Days Are Gone'
De welopgevoede zusjes Este, Danielle and Alana Haim kregen
heel wat klassieke rockmuziek uit de zeventiger jaren met de paplepel binnen.
Het heeft hen zeker geen kwaad gedaan. Fleetwood Mac is in dat verband een
veelgenoemde referentie. Toch brengt Haim iets nieuws onder de Californische
zon, door die klassieke invloeden te vermengen met elementen uit hedendaagse
R&B. Debuutplaat Days Are Gone staat vol olijke West Coast pop met een
stevige portie girlpower.
Dark Side - Paper Trails
uit het album 'Psychic'
Darkside, een alliantie tussen elektronica-artiest Nicolas
Jaar en gitarist Dave Harrington, heeft met Psychic een onversaagde koptelefoonplaat
afgeleverd die vaag aan Pink Floyd doet denken. Eigenlijk behoeft deze hoogst
originele muziek geen namedrops. Een veelvoud aan exquise texturen in een
donker sausje zorgen voor een luistertrip die je in staat stelt om gedurende
driekwartier moeiteloos aan je dagelijkse besognes te ontsnappen.
Mutual Benefit - Advanced Falconry
uit het album 'Love's Crushing Diamond'
Mutual
Benefit, ofte singer-songwriter Jordan Lee en vrienden, heeft met Love’s
Crushing Diamond een debuut uitgebracht dat met zijn zeven songs en dertig
minuten het midden houdt tussen een EP en een LP. Een collectie van warm
gearrangeerde mooie liedjes, soms hoeft het echt niet meer te zijn dan dat, al
had het wat mij betreft wat langer mogen duren.
Oscar Isaac & Marcus Mumford - Fare Thee Well (Dink's Song)
uit de soundtrack van 'Inside Llewyn Davis'
De film Inside Llewyn Davis van de gebroeders Coen behandelt
de tragikomische lotgevallen van een folkzanger in het Greenwich Village van de
vroege jaren zestig, een milieu waarin ook een jonge Bob Dylan zijn eerste
artistieke stappen zette. Hoewel hoofdpersonage Llewyn Davis bulkt van het
talent, slaagt hij er niet in door te breken. In de plaats daarvan heeft hij
met allerlei tegenslagen af te rekenen, waaronder een ongewenst bezwangerde
vriendin en een weggelopen kat. Acteur
Oscar Isaac is als zanger een echte revelatie, zoals onder andere blijkt uit dit
duet met Marcus Mumford. Toch is het Bob Dylan die op het einde van de film
voor het grootste muzikale kippenvelmoment zorgt.
