Afspraak aan de zilverlinde

In het begin van het jaar waagde ik mij aan een experiment. Ik sprak af met een vriend aan de toen nog eenzame boom op de Korenmarkt. Ik was benieuwd of hij de pas aangeplante zilverlinde zou vinden. Ik stalde mijn fiets onder de brug en wandelde naar de hoek van het oude postgebouw en de Pakhuisstraat. Mijn maat stond op de afgesproken plaats, maar vroeg me waar die boom dan wel mocht wezen. Hij had vanop dat punt de hele Korenmarkt overschouwd, maar had daarbij de kale kruin boven hem over het hoofd gezien. Als ik vroeger met kameraden aan de Korenmarkt afsprak was het de gewoonte te verzamelen aan de McDonald’s op de hoek van de Veldstraat. Aangezien dat fastfoodrestaurant weerzin bij me opwekte, probeerde ik alternatieven aan te voeren, zoals de ingang van de Sint-Niklaaskerk. Blijkbaar is het moeilijk om de stijlzuivere Scheldegotiek van de Sint-Niklaaskerk te onderscheiden van pakweg de laatgotische Sint-Michielskerk, waardoor terug naar de ‘makkelijkere’ hamburgertent werd uitgeweken. Sinds kort dienen zich nieuwe afspreekmogelijkheden aan op de Korenmarkt. Na lang politiek gekrakeel zijn er namelijk bomen aangeplant in het versteende hart van Gent.

De heraanleg van de Korenmarkt in 2010 slaagde in het opzet om de veredelde tramstraat terug in een plein om te toveren. Het werd echter een plein met het voorkomen van een stenen vlakte zonder groene accenten, waarop de opstandige Gentenaars ‘Buume op de Kuuremarte’ eisten. Het stadsbestuur legde de klachten aanvankelijk naast zich neer en concentreerde zich op de installatie van twee kunstwerken, waarvoor twee reusachtige betonnen sokkels werden aangelegd. Die sokkels werden al gauw als zitbank gebruikt door mensen die er van hun take-away koffie kwamen genieten of er hun ijsje oplikten. De twee zuilen zullen uiteindelijk niet op een sokkel staan, maar vanop straatniveau naar de hemel reiken. Het stadsbestuur koos voor twee fallische structuren van zo’n twintig meter hoog. Het exemplaar aan de hoek van de Donkersteeg krijgt een hoog bling bling gehalte, opgetooid met een goudkleurige ketting. De andere zuil komt ter hoogte van Klein Turkije en zal uit spiegelend staal bestaan. Kwatongen beweren dat bepaalde lieden uit het Schepencollege er graag hun ego in gereflecteerd zien. Dat de lichtreflectie en de schaduw van de paal op precies 1 mei in elkaars verlengde liggen is ook geen toeval.

Ruim vijf jaar na de wedergeboorte van de Korenmarkt zijn er eindelijk bomen aangeplant, nog voor de kunstwerken. Naast de zilverlinde zijn er vier valse christusdoornen op een rijtje gezet aan de terrasjes, terwijl voor de Sint-Niklaaskerk een plataan werd neergepoot die de ruimte krijgt om uit te groeien tot een exemplaar van monumentale omvang.  Hopelijk komen de zilverlinde en de plataan in hun expansiedrang niet in conflict met de bovenleiding van de tram. Goed dat ze er zijn gekomen, die bomen. We moeten onze groene vrienden koesteren. Ze geven ons zuurstof en brengen verkoeling en beschutting op hete dagen. Ze vertellen ons welk seizoen het is, ook als we het ‘druk druk druk’ hebben of in beide handen twee shoppingtassen dragen vol spullen die we eigenlijk niet nodig hebben. Ze doen dienst als afspreek- en ontmoetingsplek. Tegen zoveel waardevolle diensten kan geen praalpaal tegenop.