Afspraak aan de zilverlinde

In het begin van het jaar waagde ik mij aan een experiment. Ik sprak af met een vriend aan de toen nog eenzame boom op de Korenmarkt. Ik was benieuwd of hij de pas aangeplante zilverlinde zou vinden. Ik stalde mijn fiets onder de brug en wandelde naar de hoek van het oude postgebouw en de Pakhuisstraat. Mijn maat stond op de afgesproken plaats, maar vroeg me waar die boom dan wel mocht wezen. Hij had vanop dat punt de hele Korenmarkt overschouwd, maar had daarbij de kale kruin boven hem over het hoofd gezien. Als ik vroeger met kameraden aan de Korenmarkt afsprak was het de gewoonte te verzamelen aan de McDonald’s op de hoek van de Veldstraat. Aangezien dat fastfoodrestaurant weerzin bij me opwekte, probeerde ik alternatieven aan te voeren, zoals de ingang van de Sint-Niklaaskerk. Blijkbaar is het moeilijk om de stijlzuivere Scheldegotiek van de Sint-Niklaaskerk te onderscheiden van pakweg de laatgotische Sint-Michielskerk, waardoor terug naar de ‘makkelijkere’ hamburgertent werd uitgeweken. Sinds kort dienen zich nieuwe afspreekmogelijkheden aan op de Korenmarkt. Na lang politiek gekrakeel zijn er namelijk bomen aangeplant in het versteende hart van Gent.

De heraanleg van de Korenmarkt in 2010 slaagde in het opzet om de veredelde tramstraat terug in een plein om te toveren. Het werd echter een plein met het voorkomen van een stenen vlakte zonder groene accenten, waarop de opstandige Gentenaars ‘Buume op de Kuuremarte’ eisten. Het stadsbestuur legde de klachten aanvankelijk naast zich neer en concentreerde zich op de installatie van twee kunstwerken, waarvoor twee reusachtige betonnen sokkels werden aangelegd. Die sokkels werden al gauw als zitbank gebruikt door mensen die er van hun take-away koffie kwamen genieten of er hun ijsje oplikten. De twee zuilen zullen uiteindelijk niet op een sokkel staan, maar vanop straatniveau naar de hemel reiken. Het stadsbestuur koos voor twee fallische structuren van zo’n twintig meter hoog. Het exemplaar aan de hoek van de Donkersteeg krijgt een hoog bling bling gehalte, opgetooid met een goudkleurige ketting. De andere zuil komt ter hoogte van Klein Turkije en zal uit spiegelend staal bestaan. Kwatongen beweren dat bepaalde lieden uit het Schepencollege er graag hun ego in gereflecteerd zien. Dat de lichtreflectie en de schaduw van de paal op precies 1 mei in elkaars verlengde liggen is ook geen toeval.

Ruim vijf jaar na de wedergeboorte van de Korenmarkt zijn er eindelijk bomen aangeplant, nog voor de kunstwerken. Naast de zilverlinde zijn er vier valse christusdoornen op een rijtje gezet aan de terrasjes, terwijl voor de Sint-Niklaaskerk een plataan werd neergepoot die de ruimte krijgt om uit te groeien tot een exemplaar van monumentale omvang.  Hopelijk komen de zilverlinde en de plataan in hun expansiedrang niet in conflict met de bovenleiding van de tram. Goed dat ze er zijn gekomen, die bomen. We moeten onze groene vrienden koesteren. Ze geven ons zuurstof en brengen verkoeling en beschutting op hete dagen. Ze vertellen ons welk seizoen het is, ook als we het ‘druk druk druk’ hebben of in beide handen twee shoppingtassen dragen vol spullen die we eigenlijk niet nodig hebben. Ze doen dienst als afspreek- en ontmoetingsplek. Tegen zoveel waardevolle diensten kan geen praalpaal tegenop.

Daafs Selectie - De Trouwspecial

Toegegeven, trouwen is een van onze gekste ideeën tot nog toe. We houden er beiden niet van in het middelpunt van de belangstelling te staan, jij wellicht nog minder dan ik. Toch hebben we met een duidelijk mandaat voor elkaar gekozen, wat zeker gevierd mag worden met de mensen die ons het nauwst aan het hart liggen. We wijken wel af van het klassieke traject door te kiezen voor een dagfeest. Geen danspasjes dus, maar geldt dat ook voor de openingsdans? Bij gebrek aan dansfeest moeten we misschien eerder van een sluitingsdans gewagen. Het vinden van een geschikt nummer is beslist geen makkelijke opgave. Om te beginnen moet de tekst goed zitten. Ik wil niet dezelfde fout maken als mijn ouders, die trouwden op ‘Perfect Day’ van Lou Reed, een nummer dat niet over de liefde maar over heroïnegebruik gaat. Anderzijds is ook dansbaarheid een criterium. Een groot aandeel van Dylans songcatalogus bestaat uit voortreffelijke liefdespoëzie, maar er valt nauwelijks op te dansen (Don’t Think Twice It’s Alright, Boots of Spanish Leather, I Want You, …). Na wat zoekwerk ben ik tot onderstaande shortlist gekomen. Tien nummers waar iets voor te zeggen valt, maar waar vaak ook iets tegenin te brengen is. Help jij met kiezen?

Ryan Adams – La Cienega Just Smiled
And I hold you close in the back of my mind/ Feels so good but damn it makes me hurt

De openingsdans symboliseert naast de onvoorwaardelijke steun die het echtpaar bij elkaar vindt, ook het verlangen de liefde te verankeren. Veel liefdesliedjes bezingen de omhelzing met de geliefde, de ultieme veilige haven in een warrige wereld.  Deze song gaat over de pijnlijke hunker naar het in de armen nemen van een meisje dat de avances helaas niet beantwoordt.  Een gevoel dat afwijkt van wat echtelieden horen te voelen tijdens hun trouwerij, maar niettemin een prachtig nummer.

 Richard Ashcroft – Words Just Get In the Way

If you want it/ You know I’ve got it

Richard Ashcroft, vroeger voorman van The Verve, heeft in zijn solocarrière van complexloze ballads zijn handelsmerk gemaakt. ‘Words Just Get In The Way’ zou met verve slagen (pun intended) om de massa aan het slowen te krijgen. Ik vind de lyrics wel wat mager uitvallen, maar misschien is dat net het punt dat Ashcroft wil maken met dit lied?

David Gray – This Year’s Love
This year’s love it better last

Op sneeuwklas met het zesde leerjaar in Zwitserland had ik twee audiocassettes mee voor mijn walkman: De Toverfluit van Mozart en het album ‘White Ladder’ van David Gray. Dit laatste vormde de soundtrack bij een kalververliefdheid. Ik was gek op een meisje van de andere klas, Heline heette ze. Ik schreef haar een aantal liefdesbrieven, waarna juffrouw Claire me kwam zeggen dat ik een goede pen had, maar dat er werk was aan mijn handschrift. Heline kon er niet aan uit en moest noodgedwongen ten rade gaan bij de juf, die de gelegenheid aangreep om me voor het oog van mijn klasvriendjes belachelijk te maken. 

Bruce Springsteen – Drive All Night
I swear I'll drive all night just to buy you some shoes/ And to taste your tender charms

In de zomer van 2011 trouwden zowel mijn zus Katrijn als jouw broer Jen. Twee uitgebreide trouwfeesten, gelukkig met voldoende ruimte voor ontroering. Ik vermoedde dat zo’n dag er ooit voor ons zat aan te komen en begon al op huwelijksplannen te broeden. Ik ging zelfs zo ver dat ik een preliminaire  zoektocht naar een openingsdans ondernam. Ik kwam al gauw bij Springsteen uit. Bij de keuze van een openingsdans grijpt men dikwijls naar de grote klassiekers, en dan kan je eenvoudigweg niet om The Boss heen. ‘Drive All Night’ staat op ‘The River’, het meesterwerk uit 1980 waarin thema’s als de verloren jeugd en het huwelijk worden aangesneden. Het nummer heeft de perfecte cadans voor een innige slow. Het lied klokt af op meer dan acht minuten, maar ik zou erop gokken dat de genodigden ons in de dans zouden vervoegen.  Zo hoeven we het gewicht van de schijnwerpers niet gedurende het volle lied op ons alleen te dragen. Voortijdig de volumeknop dichtdraaien is voor mij geen optie, ik wil zeker tot het moment komen dat Bruce zijn liefde uitschreeuwt: “Cause you've got, you've got, you've got, you've got my love, you've got my love”. Om op zijn minst mee te lippen, of zelfs luidkeels mee te zingen. 

Van Morrison – I’ll Be Your Lover, Too
Reach out for me/ So I can be alright/ The one who's always reaching out for you

Een andere vaste leverancier van openingsdansen is Van Morrison. Mijn zus en haar eega kozen voor een relatief recent lied uit zijn omvangrijke oeuvre. Ik zou het eerder in zijn vroegere werk gaan zoeken, zoals dit rustpunt in het midden van ‘His Band And The Street Choir’ uit 1971. Verliefdheid en de daarbij horende oplaaiende passie zijn per definitie efemeer, als een teer bloemplantje dat na de zomer terug in de grond kruipt. Het huwelijk hoort daarentegen wintergroen te zijn. Als ik de man ben die er altijd voor jou is in eender welke omstandigheid, is dat al veel. Als ik daarenboven nog eens jouw passionele minnaar mag zijn, zoveel te beter.

Fleetwood Mac - Songbird
And I wish you all the love in the world/ But most of all, I wish it from myself

Het zou vreemd zijn om een liedje te pikken uit de tracklist van de echtscheidingsklassieker ‘Rumours’. Bovendien zal ik dit bekende breakup album voor altijd linken aan de maand augustus tijdens mijn achttiende levensjaar. Toen liet mijn eerste lief Fleur me in de steek om met mijn beste vriend Jan aan de haal te gaan. Ik hield van haar toen ze me verliet, en ik hield van mijn kameraad. Ik vergaf het hen en troostte me met de gedachte dat ze via mij elkaar gevonden hadden.  Ze verdwenen wel beiden volledig uit mijn gezichtsveld. Toen ik niet zo lang geleden vernam dat hun relatie na ruim acht jaar op de klippen is gelopen deed me dat wel wat. Ik heb lang gedacht dat ‘Songbird’ een liefdevol salut van Christine McVie aan de man van wie ze op het punt stond te scheiden, bassist van de band John McVie. Vandaar de troostende werking die het op mij uitoefende. In werkelijkheid schreef McVie het voor een nieuwe vlam.

My Bloody Valentine - Sometimes
Over there, and I want true love to grow/ You can't hide, oh no, from the way I feel

‘Loveless’ van My Bloody Valentine bezorgt me bij elke beluistering opnieuw kippenvel. Voor wie door de groezelige geluidsmuur heen kan luisteren is het muziek van een buitengewone intimiteit, het zit heel dicht op de huid. Heel dicht op jouw huid wil ik zijn, tijdens onze dans die dag in juni.

The National - Runaway
I'll go braving everything/ With you swallowing the shine of the sun

De bariton van Matt Berninger, frontman van The National, valt volledig binnen mijn stembereik. Als het er op aan zou komen het liedje mee te zingen, is dit dus een veilige keuze.   Ook tekstueel zit dit goed. Als jouw hondstrouwe echtgenoot beloof ik niet van jou weg te lopen. 

Majical Cloudz - Downtown
Is it really this fun when you're on my mind/ Is it really this cool to be in your life

Onze bruiloft vindt midden in de stad plaats. Zoals we later door het leven zullen blijven fietsen, fietsen we die dag van het stadhuis naar de Sint-Michielskerk, om vervolgens naar de feestlocatie te trappen. Het is allemaal ‘downtown’ te doen, deze song is dus best toepasselijk. Alleen de vijfde strofe kan wat wenkbrauwen aan het fronsen zetten: “And if suddenly I die, I hope they will say, That he was obsessed and it was okay”.

 The Blue Nile-The Downtown Lights

Sometimes I walk away/ When all I really wanna do/ Is love and hold you right

De Schotse band ‘The Blue Nile’ is de beste suggestie die Spotify me heeft gedaan sinds het opstarten van mijn premiumaccount. Dit lied dateert van 1989, ons beider geboortejaar. Indien we voor het concept van een sluitingsdans gaan dan is dit een uitstekende keuze. Als ons tuinfeest richting sluitingstijd dendert en de avondzon het voor bekeken houdt komt ons moment, in de midzomerschemer. Net voor de lichtjes van de stad aanspringen.