Daafs Selectie 2013 (6)

Daafs blog schenkt u in zes afleveringen een volstrekt subjectief en onvolledig overzicht van het uitstekende muziekjaar 2013. Omdat het vet wat van de soep leek in november en december, tenminste wat betreft muzikale releases, worden in deze laatste aflevering een aantal platen geserveerd die in de voorbije episodes onterecht over het hoofd werden gezien.

Deafheaven - Dream House

uit het album 'Sunbather'

George Clarke en Karry McCoy, de voormannen van Deafheaven, tekenden met Sunbather voor het metalalbum van het jaar, althans volgens het gerenommeerde muziekblad Rolling Stone. De vraag is of het überhaupt wel een metalalbum betreft. De zalmroze cover doet alvast anders vermoeden.  De drums die roffelen als salvo’s van volautomatische geweren en het oergeschreeuw van ‘zanger’ Clarke dragen duidelijk een metalstempel en zijn voor een niet-ingewijde als ik even wennen. Voor de rest doen de momenten van contemplatieve kalmte en het grote dynamische bereik aan post-rock denken, terwijl de grootse melodieën in een zee van gitaren naar shoegaze neigen. Deze muziek beroert het hart evenzeer als de trommelvliezen.

Haim - Don't Save Me

uit het album 'Days Are Gone'

De welopgevoede zusjes Este, Danielle and Alana Haim kregen heel wat klassieke rockmuziek uit de zeventiger jaren met de paplepel binnen. Het heeft hen zeker geen kwaad gedaan. Fleetwood Mac is in dat verband een veelgenoemde referentie. Toch brengt Haim iets nieuws onder de Californische zon, door die klassieke invloeden te vermengen met elementen uit hedendaagse R&B. Debuutplaat Days Are Gone staat vol olijke West Coast pop met een stevige portie girlpower.

Dark Side - Paper Trails

uit het album 'Psychic'

Darkside, een alliantie tussen elektronica-artiest Nicolas Jaar en gitarist Dave Harrington, heeft met Psychic een onversaagde koptelefoonplaat afgeleverd die vaag aan Pink Floyd doet denken. Eigenlijk behoeft deze hoogst originele muziek geen namedrops. Een veelvoud aan exquise texturen in een donker sausje zorgen voor een luistertrip die je in staat stelt om gedurende driekwartier moeiteloos aan je dagelijkse besognes te ontsnappen. 

Mutual Benefit - Advanced Falconry 

uit het album 'Love's Crushing Diamond'

Mutual Benefit, ofte singer-songwriter Jordan Lee en vrienden, heeft met Love’s Crushing Diamond een debuut uitgebracht dat met zijn zeven songs en dertig minuten het midden houdt tussen een EP en een LP. Een collectie van warm gearrangeerde mooie liedjes, soms hoeft het echt niet meer te zijn dan dat, al had het wat mij betreft wat langer mogen duren.

Oscar Isaac & Marcus Mumford - Fare Thee Well (Dink's Song)

uit de soundtrack van 'Inside Llewyn Davis'

De film Inside Llewyn Davis van de gebroeders Coen behandelt de tragikomische lotgevallen van een folkzanger in het Greenwich Village van de vroege jaren zestig, een milieu waarin ook een jonge Bob Dylan zijn eerste artistieke stappen zette. Hoewel hoofdpersonage Llewyn Davis bulkt van het talent, slaagt hij er niet in door te breken. In de plaats daarvan heeft hij met allerlei tegenslagen af te rekenen, waaronder een ongewenst bezwangerde vriendin en een weggelopen kat.  Acteur Oscar Isaac is als zanger een echte revelatie, zoals onder andere blijkt uit dit duet met Marcus Mumford. Toch is het Bob Dylan die op het einde van de film voor het grootste muzikale kippenvelmoment zorgt.