Daafs Selectie 2013 (4)

Daafs blog schenkt u in zes afleveringen een volstrekt subjectief en onvolledig overzicht van het uitstekende muziekjaar 2013. Episode 4: juni, juli en augustus.

Jenny Hval - Innocence is  Kinky
uit het album 'Innocence is Kinky'

“That night I watched people fucking on my computer”, zo luidt de provocatieve openingszin van Innocence is Kinky. De bijhorende videoclip is er ook niet naast. We krijgen een intiem zicht op een dampend vrouwenlijf. Weliswaar niet dat van de excentrieke Noorse Jenny Hval zelf, die zich al meer dan voldoende bloot geeft met haar expliciete teksten. Ook het vermelden waard zijn haar acrobatische stembanden, waarmee ze haar idool Kate Bush naar de kroon steekt. 

These New Puritans - Organ Eternal

uit het album 'Field of Reeds'

Je kan These New Puritans bezwaarlijk een band noemen. Feitelijk betreft het een avant-garde kamerorkest onder leiding van Jack Barnett, een muzikaal meesterbrein uit Southend-on-Sea, Essex. Terwijl hij op zijn vorige werk, het in 2010 uitgebrachte Hidden, nog uitpakte met martiaal getrommel, gaat het er in opvolger Fields of Reeds een pak vrediger aan toe.  De plaat kan als een soort van pastorale suite worden opgevat, zij het met een wat bevreemdende ondertoon. Aandachtige luisteraars zullen terugkerende motieven ontwaren die het album tot een organisch geheel maken. Knappe compositie.

Julia Holter - In the Green Wild

uit het album 'Loud City Song'

Julia Holter kwam op 13 augustus naar DOK om haar nieuwste langspeler Loud City Song voor te stellen. Ik was er ook, net voor het podium op nog geen meter afstand van de Californische chanteuse, met een geprivilegieerd zicht op haar gracieuze voeten. In The Green Wild was een onbetwist hoogtepunt, met de cellist die in pizzicatomodus de baspartij voor zijn rekening nam en een stijlvolle melodische kentering in het midden van het nummer. Helaas ging haar bisnummer ‘In The Same Room’ totaal de mist in. Een nummer dat nota bene door mij werd aangevraagd, maar dat ze kennelijk niet met haar band gerepeteerd had. Toch bedankt voor de verdienstelijke poging, Julia.

Julianna Barwick - The Harbinger

uit het album 'Nepenthe'

Julianna Barwick maakt muziek die niet zou misstaan in een hypothetisch hiernamaals. Terwijl op haar langspeeldebuut zo goed als enkel haar eigen stem te horen was, dankzij de modernste opnametechnieken voldoende om de sound van een engelenkoor te creëren, laat ze zich op opvolger Nepenthe hier en daar begeleiden door een meisjeskoor en een strijkersensemble. De invloed van Sigur Rós is onmiskenbaar. Geen toeval, want de plaat werd ingeblikt op Ijsland en geproduced door Alex Somers, de partner van Jónsi. 

Volcano Choir - Comrade

uit het album 'Repave'

Justin Vernon is naast zijn frontman- en songschrijverschap bij Bon Iver betrokken bij heel wat andere muzikale nevenprojecten. Eén ervan is Volcano Choir, waarmee hij intussen reeds aan een tweede album toe is. Meer nog dan in zijn werk als Bon Iver zoekt hij op Repave de emotioneel beladen en pompeuze hooks op, die geschikt lijken om in een stadion uit de boxen te knallen. Een opvallende stijlbreuk met Unmap, het eerste wapenfeit van Volcano Choir, dat meer bij minimalisme en post-rock aanleunde.