De betere band die je niet kent (1): The Innocence Mission

In de blogreeks 'De betere band die je niet kent' probeer ik u te overtuigen van een band of artiest die maandelijks minder dan 500.000 luisteraars per maand kan verleiden op Spotify, maar absoluut uw aandacht verdient. Ik geef u 10 songs als degustatie. Uw smaak? Dan is er nog een 'Daaf's Ultimate' playlist of kan u zelf verder op ontdekking gaan. 

We gaan van start met The Innocence Mission, in de jaren '80 in Pennsylvania gevormd als een viertal in de stijl van 10,000 maniacs en The Sundays, maar in tegenstelling tot de genoemde bands nog steeds actief. Gaandeweg evolueerden ze richting een uitgepuurde folksound. Veruit de meeste songs zijn geschreven en gezongen door Karen Peris, die vakkundig wordt bijgestaan door haar echtgenoot Don op gitaar. Zo nu en dan mag oudgediende Matt Bitts bas komen meespelen. Peris heeft het unieke vermogen om met spaarzame lyrics heel trefzeker beelden en gevoelens op te roepen.

1. Mercy (1989)

Debuutalbum 'The Innocence Mission' werd geproduced door Larry Klein, in 1989 nog meneer Joni Mitchell. De productie klinkt misschien wat gedateerd, maar het lyrische en melodische meesterschap van Karen Peris komt al bovendrijven. In het lied vormt een vlieger een metafoor voor het leven en is de hemel veel dichterbij dan je zou denken. One day my kite will escape forever and I will jump to catch the trailing string. Wishes and wants will fall from my pocket, as I wave full of peace. 

2. Now in this hush (1991)

Tweede langspeler 'Umbrella' staat voorlopig niet op Spotify, maar is op YouTube wel te beluisteren. 'Now in this hush' kwam voort uit de confrontatie met een writer's block. Straf dat er uit een tijdelijke inspiratiedroogte zo'n mooie song is ontsproten, een anthem voor slapeloze nachten in het klankleurenpalet van Cocteau Twins. Where is color this hour? Where is music this hour? 

3. Bright as yellow (1995)

U had misschien nog nooit gehoord van The Innocence Mission, maar de astronauten van de Space Shuttle missie STS-124 in 2008 wel. Zij werden op dag 7 van hun missie immers gewekt met dit 'Bright as Yellow', de single van op het derde album 'Glow'. Dichter bij een hit is de band nooit gekomen. De plaat wordt gekenmerkt door een zuiverdere sound, alle productionele ballast van de eerste twee platen werd overboord gegooid. 

4. That Was Annother Country (1995)

Dit lied bevat alle ingrediënten die vele Innocence Mission tracks zo bekoorlijk maken: Karen zingt haar eenvoudige maar rake lyrics op angelieke wijze, manlief Don pakt uit met klaterende gitaararpeggio's.

5. Everything's Different Now (1995)

'Glow' is een ideale instapplaats om het werk van de band te leren kennen. Ook deze catchy song is één en al niet gematerialiseerd hitpotentieel. 

6. Lakes of Canada (1999)

Sufjan Stevens noemt The Innocence Mission ontroerend en diep. Ook eert hij Peris' spaarzaamheid aan woorden en zintuigelijke taal, waarbij alledaagse voorwerpen een enorme betekenis krijgen. 'Lakes of Canada' behoort tot zijn favorieten, een lied dat hij al enkele keren in zijn setlist opnam. Het album 'Birds of Neighborhood' is een stylistisch keerpunt voor de band, richting de serene folk die het grootste deel van hun output na 2000 kenmerkt. 

7. Today (2001)

'Small Planes' bevat 11 songs die de band opnam in de tweede helft van de jaren '90, maar het nooit eerder tot op een album geschopt hadden. Toch zijn het niet bepaald afleggertjes. Dit 'Today' doet een beetje denken aan het gloedvolle werk van The Clientele, nog zo'n schromelijk ondergewaardeerde band. 

8. The Happy Mondays (2010)

Tussen het kinderen krijgen en grootbrengen door blijft het echtpaar Peris het ene album na het andere uitbrengen. Van touren komt dan weer weinig in huis. De band heeft tot op vandaag nog nooit de oversteek van de Atlantische Oceaan gemaakt om in Europa te komen spelen. Het lijkt alsof muziek maken voor hen een huis-, tuin- en keukenactiviteit is. Happy in the daylight. Breathe out, breath the end of school time. Happy on the way home. The west side also feels, and they know, everything that I know. 

9. St. Francis and the Future

Toen Karen Peris op een zeker moment oog in oog stond met 'Fransciscus ontvangt de stigmata', een minitieus kleinnood van Jan Van Eyck dat in het Philadelphia Museum of Art hangt, werd ze getroffen door de ongelooflijke rijkdom aan details die in het werk te zien zijn. Het stadsgezicht in de achtergrond, bijna 600 jaar geleden vastgelegd, deed haar ironisch genoeg aan de toekomst denken. Een toekomst waarin ze er zelf niet meer is, maar haar kinderen op oude foto's details in de achtergrond afspeuren om het leven van hun ouders terug op te roepen. Oh make the future small, like the painting we saw of St. Francis. 

10. Midwinter Swimmers (2024)

De voorlopige laatste langspeler, in november uitgebracht, is alles wat een mens nodig heeft om de winter door te komen: zo verwarmend dat het bespaart op stookkosten. 

Meer van dat is hier te vinden in deze playlist: https://open.spotify.com/playlist/70dMl82nkek63O5Z0vaTEz?si=OPKykKyaQBqBoY_uUhefig